Çocuk ve sonrasında değişen evlilikler üzerine

Benim de herkesin imrendiği mükemmel bir evliliğim vardı.. Eşimle birbirimizi öyle çok severdik ki.. İnsanların gözünde ideal çift bizdik.. Evliliğimizin tadını çıkartmak istedik ve 4 yıl çocuk falan düşünmedik, gezdik tozduk.. Çok da iyi ettiğimizi şimdi anlıyorum..

Şimdi dünyalar tatlısı 6 aylık bir kızımız var. Ancak evliliğimiz tamamen değişti.. Birbirini çok seven çift gitti, birbirine tahammül etmekte zorlanan bir çift geldi.. Ailece bir aktivite olsun diye bir yere gezmeye gitsek, kızım ağlayınca eşim bana kızar oldu. Sanki ben acıktım, ya da sanki ben altıma yaptım:) Kısacası birlikte geçirdiğimiz zamanlar o kadar değişti ki, biz de değiştik, anne baba olduk ama biraz da birbirimize karşı gıcık insanlar olduk:)

Benim evliliğimin bu denli değişmesinin sebebi aileler oldu. Çocuk olduktan sonra ailelerle bir arada yaşıyorsun istemesen de.. Özellikle de çalışıyorsan.. Bizde "senin annen - benim annem" meseleleri çok fazla oldu.. Bu konunun bir evlilikte, evliliği bitirecek kadar önemli bir konu olduğunu bilmeme rağmen, evliliğimin bu rüzgara kapılmasına engel olamadım..

Ben 3 kişi olalım istedim, ben, eşim ve kızımız.. Onun ailesi bizimle kalmak istedi.. Eşim onlara hak verdi.. Ben problemli insan oldum.. Loğusa halimde değişen hormonlarım, uykusuzluğum, ve benden süt bekleyen minicik bebeğime yetebilmenin hengamesinde, bir de insan ilişkileriyle boğuştum.. Kendi hislerimle boğuştum.. Ama olmadı.. Krizler çıktı.. Sonunda afedersiniz ama evililiğimizin içine edildi! Bu konuyla ilgili ayrıntıları "Torun olunca gelinlik, kayınvalidelik bir başkaymış.." yazımda sizlerle paylaşıyorum. 

Şu an kriz çözüldü gibi. Şimdi genellikle benim istediğim gibi 3 kişiyiz.. Ama evliliğimiz eskisi gibi değil.. Asıl kötü olan da, asla eski sevgi dolu günlerimize dönmeyeceğimizi düşünüyor olmam..

Artık birbirimize tahammülümüz azaldı.. Bebekten önce birbirimizde sevdiğimiz, kabul ettiğimiz bir çok karakter özelliklerimiz, bebekten sonra gözümüze batmaya başladı. Küçücük olaylardan sonra birbirine 1 gün trip yapan insanlar oluverdik. Birbirimizi öpmek, el ele tutuşmak anlamsız ve görev gibi olmaya başladı..Güzel sözcükler sadece bebeğimize söylenir oldu.. Aşkım da bebeğimiz oldu, canım da, hayatım da, bir tanem de, herşeyim de.. Tüm sevgi sözcükleri onun oldu..  

Zaman zaman bebeğimin yüzüne bakıp düşüyorum.. Bu minicik melek yüzlü kızım için herşeye değer.. O büyük aşkın bitmesine bile değer.. İyi ki varsın canım kızım..

Şu andan itibaren yapılacak tek şey yeni evli çiftlere mümkün olduğunca birbirinizin tadını çıkartın demek olacak herhalde çünkü hemen her çift çocuktan sonra aynı sorunları yaşıyor.. Allah hepimizin yardımcısı olsun..